Tuesday 15 March 2011

दोय राजस्थानी कवितावां

आव मरवण, आव !

आव मरवण, आव !

एकर फेरूं

सगळी रामत

पाछी रमल्यां ।

एकर फेरूं चौपड़-पासा

लाय बिछावां ।

ओळूं री ढिगळी नै कुचरां

रमां रमत रमता ई जावां

नीं तूं हारै, नीं म्हैं हारूं

आज बगत नै हार बतावां

आव,

मरवण एकर फेरूं आव !

सामौसाम बैठजा म्हारै

बोल सारियां किसै रंग री

तूं लेवैला,

पैली पासा कुण फैंकेला ?

आ चौपड़, ऐ पासा कोडियां

जमा गोटियां पैंक कोडियां

पौ बारा पच्चीस लगावां

म्हैं मारूं थारी सारी नै

म्हारी गोट छोडजै मत ना

तोड़ करां अर तोड़ करावां

चीरै-चीरै भेळै बैठां

मैदानां में फोड़ करावां

होड जतावां

कोडी अर गोटी रै बिच्चै

हाथ हथेळी आंगळियां

जादू उपजावां

ऐसौ खेल खेलता जावां

दोनूं जीतां, दोनूं हारां

काढ़ वावड़ी खेल बधावां ।

एकर मरवरण आव !

***

म्हारी म्हैं जाणूं

अचाणचक

पोल व्हेगी

पगां हेटली जमीं

पग, गोड़ां लग

जमीं में धंसग्या,

आखती-पाखती ऊभा

लोगां नै पुकारिया,

अचरज

कै वै सगळा

माटी री मूरतां में बदळग्या, माटी में धंसग्या

स्यात

कोई रौ स्राप फळग्यौ व्हैला

लाखां रा लोग

कोडियां रा व्हेगा !

म्हैं धरती रै कांधै धर हाथ

आयग्यौ बारै

अबै वै

गळै तांई धस्योड़ा लोग

बुला रैया है म्हनै ।

म्हारा दोय हाथां में सूं

एक म्हारौ है

दूजौ सूंपूं हूं वांनै

आ जाणता थकां ईं

कै बारै आयर नै

औ इज हाथ

काटण में लागैला,

पण वांरी वै जाणै

म्हारी म्हैं जाणूं ।

***

No comments:

Post a Comment